Geen Nederlands, dan ook geen uitkering.

Beheersing van de Nederlandse taal is de onmisbare sleutel tot meedoen in onze  Medemblikse  samenleving.  Hart voor Medemblik hamert er daarom op dat integratie en het snel leren van de taal hand in hand gaan.  

Integratie is geen vrijblijvende zaak; het respecteren van onze normen, waarden én wetten hoort daarbij. Nieuwkomers, net als alle inwoners die een beroep doen op gemeenschapsgeld, moeten hun bijdrage leveren, idealiter door werk te zoeken en volwaardig mee te doen. 

Onlangs verscheen in NRC het artikel ‘Gemeenten voeren taaleis nauwelijks uit’¹, waaruit blijkt dat landelijk in twee jaar tijd slechts drie uitkeringen zijn verlaagd. Dit is een schokkend beeld, omdat het suggereert dat talloze gemeenten de taaleis uit de Participatiewet negeren. En dat terwijl de wet glashelder is: wie in de bijstand zit en het Nederlands onvoldoende beheerst, moet zich inspannen om het vereiste niveau te behalen. Wie dat verwijtbaar nalaat, riskeert een lagere uitkering (eerst 20 procent, later 40 procent, en uiteindelijk zelfs volledig verlies van de uitkering). 

Hart voor Medemblik vraagt zich af hoe dit in onze eigen gemeente Medemblik wordt aangepakt.  

Wij vinden dat de wettelijke taaleis strikt moet worden gehandhaafd. Misbruik van bijstandsgelden moet worden tegengegaan, en het kan niet zo zijn dat mensen langdurig werkloos blijven en afhankelijk zijn van een uitkering omdat zij de Nederlandse taal ‘niet willen’ of ‘niet kunnen’ leren, terwijl de gemeente onvoldoende toeziet op de inspanningsplicht. 

Daarom wil de fractie Hart voor Medemblik het volgende weten: 

1. Het NRC concludeerde recent dat gemeenten de wettelijke taaleis voor bijstandsontvangers nauwelijks uitvoeren. Erkent het college dit beeld en hoe verhoudt de situatie in Medemblik zich tot deze landelijke trend van gebrekkige handhaving?  
2. Is het college het met Hart voor Medemblik eens dat een actieve handhaving van de taaleis cruciaal is? 
3. De Participatiewet stelt de taaleis verplicht. Deelt het college de opvatting van Hart voor Medemblik dat het onacceptabel is dat inwoners mogelijk jarenlang een bijstandsuitkering ontvangen zonder de vereiste inspanning te leveren om de Nederlandse taal te leren, wat belangrijk is voor participatie en zelfredzaamheid? 
4. Kan het college specifieke cijfers verstrekken over hoeveel bijstandsontvangers in de gemeente Medemblik sinds de invoering van de taaleis daadwerkelijk zijn getoetst op hun Nederlandse taalvaardigheid?  
5. Graag een uitsplitsing per jaar indien mogelijk, en een specificatie van hoeveel van deze toetsen hebben geleid tot een vaststelling dat de taalvaardigheid onvoldoende is. 
6. Welke concrete stappen zet de gemeente Medemblik momenteel om de taaleis uit de Participatiewet actief te handhaven? Hoe ziet het proces eruit van toetsing, het aanbieden van (verplichte) taaltrajecten, het monitoren van de voortgang en vooral het toepassen van consequenties (sancties) bij onvoldoende inspanning of medewerking? 
7. In navolging van het zorgwekkende beeld geschetst door het NRC: Hoe vaak heeft de gemeente Medemblik sinds de invoering van de taaleis daadwerkelijk de bijstandsuitkering verlaagd wegens het niet voldoen aan de inspanningsverplichting om Nederlands te leren?  
8. Indien dit nauwelijks of niet is gebeurd, wat is daarvan de reden en deelt het college de mening van Hart voor Medemblik dat het consequent toepassen van sancties noodzakelijk is om de wettelijke taaleis serieus te nemen en de integratie te bevorderen?